दयाळे ! तुझ्या कोटी ब्रह्मांड पोटी

दयाळे ! तुझ्या कोटी ब्रह्मांड पोटी
स्वयें पाळिशी जीव कोट्यानुकोटी
नुपेक्षी मला आदिमाये ! परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ १ ॥

कधी आपुलें दाविसी मूळपीठ
मिळो ना मिळो खावया गूळ-पीठ
नुपेक्षी मला आदिमाये ! परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ २ ॥

तुझ्यापाशि राहीन खाईन भाजी
जगामाजि सांगेन ही माय माझी
नुपेक्षी मला आदिमाये ! परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ३ ॥

बरा नाही का मी धुया लुगडे हो
अशा पूरवावी दयाळु गडे, हो
नुपेक्षी मला आदिमाये ! परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ४ ॥

तुझी भक्ति अंगामध्ये संचरावी
तुझी माउली वेणि म्यां विचरावी
नुपेक्षी मला आदिमाये ! परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ५ ॥

तुला प्रार्थना हीच जोडूनी पाणी
तुझ्या द्वारी राहिन, वाहीन पाणी
नुपेक्षी मला आदिमाये ! परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ६ ॥

नसे द्यावया वस्त्र यद्वा दशीला
तुझ्या पंक्तिला येउं दे द्वादशीला
नुपेक्षी मला आदिमाये ! परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ७ ॥

जिवाहुनी आतां करु काय दान
आईने रुसावे असा कायदा न
नुपेक्षी मला आदिमाये ! परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ८ ॥

सदा विष्णुदासाचिये हे अगाई
दया येउं दे जाहलो गाइ-गाई
नुपेक्षी मला आदिमाये ! परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ९ ॥

आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू

सदा सर्वदा मोरया, शारदाही
सदा सर्वदा सदगुरुंच्या पदाही
नमावे, परंतू परंतू परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ १ ॥

सदा सर्वदा नित्यनेमे प्रभाते
विधि-श्रीहरी-पार्वतीवल्लभाते
स्मरावे, परंतू परंतू परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ २ ॥

सदोदीत माता, पिता, जेष्ठबंधु
सदोदीत धेनु, यती, विप्र, साधु
भजावे, परंतू परंतू परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ३ ॥

पदन्यास, मुद्रा, योगसूत्रे पदेचीं
अनुष्ठान, संध्या, मालिका त्रिपदेची
जपावी, परंतू परंतू परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ४ ॥

सदा सर्वदाही तपोयज्ञदान
यथासांगची देवपुजाविधान
करावें, परंतू परंतू परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ५ ॥

बहू देव, देवी, रवी, चंद्र, तारा
बहू रंग लीला, बहू आवतारा
गणावें, परंतू परंतू परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ६ ॥

सदा वेद शास्त्रें, पुराणे, कविता
सदाsभंग, ज्ञानेश्वरी, मुळगीता
पढावी, परंतू परंतू परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ७ ॥

अयोध्यापुरी, द्वारका-पुण्यक्षेत्री
प्रयागी, त्रिवेनी, महातीर्थ यात्री
भ्रमावे, परंतू परंतू परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ८ ॥

प्रकाशीत नानाsकॄती-रंग-रुपे
शिळा, हेम, ताम्र, लोह, वंग, रुपे
आकारे, परंतू परंतू परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ ९ ॥

सदा विष्णुदासाचिया सन्निधानी
रहावे अतां निर्वानी निधानी
नुपेक्षी, परंतू परंतू परंतू
आई रेणुके रेणुके रेणुके ! तू ॥ १० ॥

मुचुकुंद कृत रेणुका स्तुती

मुचुकुन्द उवाच
अनाथमकृतप्रज्ञं अज्ञानतिमिरावृतम |
मोहपंकनिमग्नंच मामुद्धर सुरेश्वरी ||
त्वां रेणुकेति वरदेति च सुन्दरीति ,
वागीश्वरीति सकलेति च पार्वतीति |
सिद्धेश्वरीति सुभगेति च ये वदन्ति ,
तान देवी नित्यमनघान परिपालय त्वम् ||
अम्बेति विश्वजननीति जगद्धितेति ,
विद्येति धर्मंनिरतेति परात्परेति |
आद्येति वेदजननीति च ये वदन्ति ,
तान देवी नित्यमनाघान परिपालय त्वम् ||
त्वां वेदशास्त्रमितिहास विनोदनीति ,
ब्रह्मेति ब्रह्म गमकती सुरप्रियेति |
एकेत्यनंत फलदेति च ये वदन्ति ,
तान देवी नित्यमनाघान परिपालय त्वम् ||
आनंदभूत निलयेत्यनलोद्भवेति ,
गूढेति भाव गमकेति शुभावहेति |
विशेश्वरीति कमलेति च ये वदन्ति ,
तान देवी नित्यमनाघान परिपालय त्वम् ||
नित्येति दिव्यचरणेति महाव्रतेति ,
हृद्येति भक्त-जनदु:ख- विनाशनीति |
श्रद्धेति रामजननीति च ये वदन्ति ,
तान देवी नित्यमनाघान परिपालय त्वम् ||
त्वां पुण्यदेति जमदग्निऋषिप्रियेति ,
गंगेति तत्वविहितेति परापरेति |
शुद्धेति पातक कदम्ब कुठारकेति ,
तान देवी नित्यमनाघान परिपालय त्वम् ||
त्वां राजनीति परमामृत-भोजनेति ,
शृंगार-मुख्य-नवषट च रसप्रियेति |
लक्ष्मीप्रदेति सुमुखेति च ये वदन्ति ,
तान देवी नित्यमनाघान परिपालय त्वम् ||
स्कन्द उवाच
स्तुतैवंमुचुकुंदेन रेणुका ब्रह्मरूपिणी |
प्रत्यक्ष रूपा प्रादेहं प्रसन्नाहं मुनीश्वर ||
देव्युवाच
मुचुकुन्द त्वया तुल्यः कश्चिद्भक्तो न विद्यते |
किं प्रार्थयसि मत्तस्त्वं ब्रूहि यत्तेsभि वांछितं ||
मुचुकुन्द उवाच
त्वद्भक्तिमतुलां देहि देवित्वं विश्वरूपिणी |
नान्यदिच्छाम्यहं मातः सत्यमेतन्मयोदितं ||
आत्मनः स्वं परंब्रह्म स्वरूपं दर्शयस्व मे |
यदि तुष्टासि दासस्य कृपया त्वं ममोपरि ||

इति श्री स्कन्दपुराणे रेणुकामाहात्म्ये श्री मुचुकुन्द कृतं रेणुका स्तोत्रं |

Edited by- Awdhoot Yati

आपुलीया बाळा आपुलीया करीं

आपुलीया बाळा आपुलीया करीं ।
मारी परि दूरी धरुं नको ॥ धॄ. ॥
आपुलीया हातें कापावी ही मान ।
जगात अपमान करुं नको ॥ १ ॥
श्वानापरी ठेवी आपुल्या संग्रही ।
परी परगॄहीं धाडूं नको ।
वाढवावे प्रेम पुरवावें कोड ।
ममतेचा मोड मोडूं नको ॥ ३ ॥
भवनदीमाजी चाललों वाहत ।
आतां मागें हात काढूं नको ॥ ४ ॥
विष्णुदास म्हणे अगे जगन्नाथे ।
जननीचें नातें सोडूं नको ॥ ५ ॥